کتابدوني/  در گذشته افرادي وجود داشتند که به آنها "عيار "مي‌گفتند، اينان جوانمرداني بودند که در مقابل ظلم و بي عدالتي حاکمان زمان عليه مردم ستم‌ ديده مي‌ايستادند و معمولا زر و سيم از ثرومندان مي‌ستاندند و آن را به فقرا و بينوايان مي‌دادند. يکي از معروفترين عياران در تاريخ "يعقوب ليث صفاري "است که عليه جور و فساد خلفاي عباسي قيام کرد و جانش را در اين راه از دست داد.   باري عياران از تزوير و ريا به دور بودند و همواره" شمشير "خود را همانند سپاهيان روي لباس مي‌بستند که يعني از دشمن خويش هيچ واهمه اي ندارند و آماده براي مبارزه هستند. اصلاح "شمشير را از رو بستن "کنايه از مبارزه و دشمني آشکار باکسي است و نشان دهنده اين است که شخص مورد نظر اهل حيله و فريب نيست.