يکي بود/ شاگردي که شيفته استادش بود تصميم گرفت تمام حرکات و سکنات استادش را زير نظر بگيرد. فکر مي کرد اگر کارهاي او را بکند فرزانگي او را هم به دست خواهد آورد. استاد فقط لباس سفيد مي پوشيد، شاگرد هم فقط لباس سفيد پوشيد. استاد گياهخوار بود شاگرد هم خوردن گوشت را کنار گذاشت و فقط گياه خورد. استاد بسيار رياضت مي کشيد و شاگرد تصميم گرفت رياضت بکشد و براي همين هم روي بستري از کاه مي خوابيد.
مدتي گذشت. استاد متوجه تغيير رفتار شاگردش شد. به سراغ او رفت تا ببيند چه خبر است. شاگرد گفت: «دارم مراحل تشرف را مي گذرانم. سفيدي لباسم نشانه ي سادگي و جستجو است. گياهخواري جسمم را پاک مي کند. رياضت موجب مي شود که فقط به معنويت فکر کنم.»
استاد خنديد و او را به دشتي برد که اسبي سفيد از آن مي گذشت. بعد گفت: «تمام اين مدت فقط به بيرون نگاه کرده اي در حالي که در ديار معرفت امور ظاهري هيچ اهميتي ندارد. آن حيوان را آنجا مي بيني؟ او هم موي سفيد دارد، فقط گياه مي خورد و در اصطبلي روي کاه مي خوابد. فکر مي کني اهل معنويت است يا روزي استادي واقعي خواهد شد؟»